ارزيابي عوامل موثر بر لنگرپيچشي در مقطع اتصالات گيردار فولادي به روش المان محدود

طبق بررسيهاي آزمايشگاهي و تحليلي، ازجمله مسائل پنهاني كه در اتصالات گيردار رايج وجود دارد، مساله لنگر پيچشي در مقطع تير، در محل اتصال به ستون، بخصوص در بالهاي تير ميباشد. دليل عمده پيدايش اين لنگر پيچشي، كمانش تير تحت خمش در ناحيه فشاري و بعبارتي مساله كمانش جانبي-پيچشي در تيرها ميباشد. عدم توجه به اين لنگر پيچشي موجب بروز شكستهاي عمده در اتصالات ميگردد. هدف از انجام اين تحقيق بررسي عوامل موثر بر لنگر پيچشي در مقطع تير و ارزيابي مقدار تاثير هريك از اين عوامل به روش المانمحدود است. بدينمنظور 7نوع اتصال تير به ستون در نرمافزارANSYSمدل شدهاست و براي هريك از مدلها مقدار لنگر پيچشي در مقطع اتصال تير به ستون بدست آمدهاست عوامل مورد بررسي جزيياتي مانند وجود سختكننده جان ستون، ورقهاي پوششي كناري، ورقهاي كناري نيمهعمق و تمامعمق طرفين تير، صلبيت تكيهگاه، وجود مهار جانبي در طول تير و ميزان انعطافپذيري مصالح موردنظرميباشد. در نهايت بررسيها نشان دادهاند كه مهار جانبي تير بخصوص در محدوده اتصال و نيز ميزان انعطافپذيري مصالح بيشترين تاثير و صلب نمودن تكيهگاه كمترين تاثير را دركاهش لنگر پيچشي در مقطع اتصال ايفا مينمايد.