نقش جاذب هاي پلي ساكاريدي در كاهش خطرات زيست محيطي فاضلاب هاي صنعتي

حذف يا كاهش ميزان آلاينده هاي شيميايي خطرناك، شامل فلزات سنگين، مواد معطر حلقوي و رنگدانه ها، كه منجر به مشكلات زيستي براي سلامت انسان ها مي شوند، از مهمترين وظايف تصفيه خانه هاي فاضلاب مي باشد. روش‌هاي مختلفي، به منظورحذف اينگونه مواد سمي، توسعه يافته است كه فرآيند جذب از رايج ترين و كارآمدترين روش‌ها جهت حذف اينگونه آلاينده‌ها از فاضلاب است. شناسايي پلي ساكاريدها، به عنوان جاذب هاي موثر و همچنين مناسب از لحاظ اقتصادي، منجر به توسعه به كارگيري جاذب‌ها در تصفيه فاضلاب‌هاي صنايع گوناگون، مخصوصاً صنايعي كه فاضلاب‌هاي آنها حاوي مقادير قابل ملاحظه از مواد خطرناك مي باشد، شده است. كاربرد اينگونه جاذب‌ها در حذف و كنترل مواد سرطان زا يا سمي، مانند كروم، جيوه، كادميم، و فلزات سنگين، در سال هاي اخير بسيار مورد توجه قرار گرفته است. افزودن اينگونه جاذب‌ها به سيستم‌هاي رايج تصفيه فاضلاب نيز موجب بهبود راندمان حذف آلاينده‌هاي مختلف در اين سيستم ها‏ْ‏‏ مي شود. در اين تحقيق به معرفي و شناخت جاذب‌هاي پلي ساكاريدي مختلف، مانند كيتين و كيتوزان، و فوايد و كاربرد آنها در حذف آلاينده‌هاي خطرناك محيط زيست پرداخته شده است. همچنين موارد عملي به كارگيري پلي ساكاريدهاي رايج در سيستم هاي مختلف تصفيه، مورد ارزيابي و مطالعه قرار گرفته و تاثير آنها بر راندمان حذف اينگونه سيستم‌ها بررسي شده است.