مدلهاي پخش و پراكندگي شكوفايي جلبك

يكي از مهمترين پديده هاي مخرب در منابع آبي و درياها شكوفايي جلبك خطرناك (HAB) نام دارد. پيش بيني زمان وقوع و ناحيه پخش شكوفايي جلبك خطرناك(HAB) همواره ذهن مهندسين محيط زيست را به خود مشغول كرده و آنها را به سوي مدل سازي عددي اين پديده سوق داده است. مدل هايي كه به مطالعه ي شكوفايي جلبك خطرناك (HAB) مي پردازند معمولاً زيرمجموعه ي مدل هايي هستند كه فرايندهاي عمومي پلانكتوني را بررسي مي كنند. اغلب مدل ها احتمال وقوع چند فرايند خاص را كه منجر به ايجاد شكوفايي جلبك خطرناك(HAB) مي شوند را بررسي مي كنند. تعدادي از مدل ها هم به شدّت به داده هاي ميداني وابسته اند و سعي مي كنند روابط ديناميكي موجود در پسِ داده ها را استخراج كنند. مدل هاي ديگري هستند كه فيزيكي و يا بيولوژيكي هستند. از وقتي كه مدل هاي فيزيكي و بيولوژيكي گسترش يافته اند مدل ها نقش فزاينده اي در تحقيقات در زمينه ي شكوفايي جلبك خطرناك پيدا كرده اند. تكنيك هايي مانند تلفيق داده ها مي توانند توانايي پيش بيني مدل ها را افزايش دهند، استراتژي هاي نمونه برداري ميداني را ارتقا بخشند و پارامترها و فرايندهاي ناشناخته را بهتر به كار گيرند. من در اين پژوهش تعداد زيادي از مدل هايي را كه به HABها مي پردازند را بررسي مي كنم. اين مدل ها را بر اساس پارامتر پيچيدگي به ترتيب درآورده ام و با مدل هاي بيولوژيكي متراكم (بدون ديناميك فيزيكي) شروع مي كنم. سپس به سوي مدل هاي بيولوژيكي با دقت بيشتر، تراكم كمتر، پيچيدگي بيشتر و پارامترها و فرايندهاي ناشناخته بيشتر تغيير مسير مي دهم. در ادامه به بررسي مدل هاي مركب فيزيكي-بيولوژيكي مي پردازم. اين گروه را با آنهايي كه فقط از فيزيك ساده استفاده كرده اند (مانند پخش و شنا كردن)، شروع كرده و سپس به سراغ آنهايي مي روم كه ديناميك فيزيكي جزئي و دقيق را در دستور كار قرار داده اند.