طراحي پايدار با تلفيق اصول سنت و مدرنيته مطالعه موردي: اقليم سرد و كوهستاني ايران

از زماني كه انسان شروع به ساخت و ساز در روي زمين كرد به خوبي آموخت كه چگونه از منابع طبيعي و امكانات محيطي پيرامونش در جهت تامين آسايش و محافظت خويش در برابر عوامل اقليمي استفاده كند و اين اصل يعنيطراحي همساز با اقليم پايه و اساس شكل گيري معماري بومي در اكثر نقاط جهان گرديد.در كشور ما ايران از چند دهه پيش معماران اقليم گرا به بررسي اين موضوع پرداخته و گزارشات مفيدي را به دنياي نشر عرضه كردند. از ميانآثار اين محققين ميتوان به نكات ارزنده اي در باب اصول و ضوابط معماري بومي هركدام از اقليم هاي چهارگانه ايران دست يافت . مدرنيته و پيامدهاي آن از جمله عواملي است كه باعث شده در روزگار معاصر اصل طراحي همساز بااقليم همچون بسياري از اصول معماري سنتي ما زير پا گذارده شود . از نتايج اين امر ميتوان به اتلاف انرژي واستفاده روزافزون از سوختهاي فسيلي اشاره كرد كه نه تنها مقرون به صرفه نيست بلكه موجب افزايش آلاينده هاي محيطي ميشود .بحث هاي تازه در حوزه انرژي و معماري از يك سو بر رعايت قواعد معماري بومي هر منطقه و از ديگرسو بر استفاده از انرژي هاي پاك و منابع جديد و برگشت پذير متمركز شده است. در اين مقاله نيز ما سعي داريم با اين رويكرد ، اقليم و معماري را در مناطق كوهستاني غرب ايران مورد بررسي قرار دهيم. در ابتدا ضمن بررسي اقليميمنطقه مورد نظر با نگاهي آسيب شناسانه به نمودهاي عيني عدم رعايت قواعد سنتي طراحي اقليمي )اعم از فرم ومصالح و همجواري ها و بازشوها و....( در معماري معاصر پرداخته و در ادامه با تلفيق روش هاي بومي ذخيره انرژي و روشهاي جديد در قالب استفاده از تكنولوژي روز، راهكارهايي را جهت نزديك شدن به اهداف معماري پايدار ارائه ميدهيم