پيش‌بيني روند انتشار دي‌اكسيد كربن ايران، پيامدها و راهكارها

تغيير آب و هوا به نوسان در اقليم جهاني زمين يا در اقليم‌هاي منطقه اي در طول زمان اشاره مي كند كه اين تغيير ممكن است از فرآيندهاي دروني زمين، يا نيروهاي خارج از آن (مثلاً نوسانات در شدت نور خورشيد)، يا در اثر فعاليت‌هاي مربوط به تغييرات اقليمي دست بشر حاصل شده باشد. اگرچه تغييرات آب و هوا ممكن است منجر به بعضي منفعت‌ها، همچون گسترش فصل‌هاي كشت يا دماي معتدل‌تر در بعضي نواحي شود اما اثرات منفي آن قويتر مي‌باشند كه بعضي از آن‌ها عبارتند از: بالا رفتن سطح آب اقيانوس‌ها وگسترش آن‌ها، از بين رفتن تالاب‌هاي ساحلي و زير آب رفتن جزاير، تغيير الگوي بارش، كم آبي و اثر بر كيفيت منابع آب، از بين رفتن جنگل‌ها، افزايش دما و آلودگي هوا و بالاخره آب شدن پهنه‌هاي يخي و پوشش‌هاي برفي. اما سهم اصلي را در اين اتفاقات، گازهاي گلخانه‌اي بر عهده دارند كه مهم‌ترين آن‌ها گاز دي‌اكسيد كربن است. اين گازها داراي خصوصيتي هستند كه به موجب آن گرما را در اتمسفر زمين به دام مي‌اندازند و موجب بالا رفتن بيش از حد معمول دماي زمين مي‌شوند. ايران ما در انتشار دي‌اكسيد كربن نقش اساسي در منطقه دارد و رتبه آن در سال 2006 در جهان در انتشار اين گاز دهم بوده‌ است. هدف اصلي اين مقاله بررسي وضعيت انتشار دي‌اكسيد كربن ايران در آينده با توجه به وضعيت نابسامان مصرف انرژي و راه‌هايي براي كاهش آن با توجه به پيامدهاي آن است.