پهنه بندي آلاينده هاي هوا با استفاده از مدل هاي آماري و تكنيك هاي GIS .مطالعه موردي(شهر تهران)

آلودگي هاي زيست محيطي، از جمله آلودگي هوا يكي از مشكلات قرن حاضر و تهديدي براي جامعه بشري محسوب مي شوند. در اين شرايط مديريت بهينه در كنترل و پيشگيري آلودگي در بهبود شرايط سهم به سزايي دارد. فناوري پيشرفته سيستم اطلاعات جغرافيايي(GIS) از جمله سيستم هاي مديريتي كارا در اين زمينه به شمار مي رود. شهر تهران نيز يكي از كلان شهر هاي جهان است؛ كه دچار بحران آلودگي مي باشد. ايستگاه هاي سنجش آلاينده ها در شهر تهران به صورت نقطه اي در شهر پراكنده هستند؛ بنابراين فقط ميزان آلاينده در همان نقطه تا شعاع محدودي مشخص است. ولي در مورد ميزان آلاينده ها در شعاع هاي دورتر اطلاعي در دست نيست و اين يكي از مشكلات عمده در مديريت كيفيت هوا به شمار مي رود. در واقع به دنبال تكنيكي هستيم تا اطلاعات نقطه اي را به اطلاعات سطحي تبديل كند و در مورد ديگر نواحي نيز پيش بيني با خطاي قابل قبولي از ميزان آلاينده داشته باشد. يكي از اين تكنيك ها، تكنيك درون يابي نقاط است؛ كه با روش هاي مختلفي انجام مي گيرد. يكي از اين روش ها بهره گيري از تكنيك هاي GIS همراه با مدل هاي آماري براي پيش بيني سطوح مي باشد. در اين بررسي داده هاي مربوط به آلاينده هاي ، و در سال 1388 با استفاده از روش هاي كريجينگ ساده (Ordinary Kriging) به عنوان يك روش زمين آماري در حالت هاي مختلف واريوگرام و روش اسپلاين(Spline) در حالت هاي مختلف در فصول سال مورد ارزيابي قرار گرفته است . براي ارزيابي ميزان دقت نيز از دو شاخص RMSE و MAE استفاده شد. روش كريجينگ در حالت هاي مختلف واريوگرام با سطح خطاي كمتر به عنوان روش بهينه انتخاب گرديد؛ و نقشه هاي سطوح آلاينده بر اساس بهترين مدل ترسيم شد