بررسي روند تغييرات ذرات معلق هوا در شهر شيراز طي سالهاي 1383تا 1388 با استفاده از شاخص كيفيت هوا(AQI)

ذرات معلق يكي از پنج آلاينده ي مؤثر در تعيين شاخص كيفيت هوا است كه با توجه به آثار زيانبارش درايجاد گرمايش جهاني، تخريب بافت گياهي و ابنيه، به معضلي جهاني تبديل شده است. موقعيت جغرافيايي وشرايط وزش باد در شيراز از يك سو و مسائل جديد از سوي ديگر، سبب شده تا ذرات معلق سهم قابل توجهي از آلودگي هواي اين شهر را به خود اختصاص دهد. در اين مطالعه وضعيت ذرات معلق (PM10)هواي شهر شيراز، در يك دوره 6 ساله آماري ( سالهاي 1383 تا 1388) مورد بررسي قرارگرفت. شاخص كيفيت هوا براي PM10 با استفاده از داده هاي خام اندازه گيري شده توسط تجهيزات سنجش آلودگي هوا محاسبه شد و كيفيت بهداشتي هوا در گروه هاي خوب، متوسط، ناسالم براي گروه هاي حساس، ناسالم و خطرناك طبقه بندي گرديد وسپس تغييرات شاخص مذكور در طي 6 سال بررسي شد.نتايج حاصل از شاخص كيفيت هوا (AQI) نشان دهنده اين است كه در سال 1383 تا 1388به ترتيب 12.6% ، 28.8% ، 18.4% ، 5.2% ، 4.7% و1.6%از روزهاي سال، كيفيت هواي شهر شيراز خوب بوده است. نتايج نشان مي دهد كه كيفيت هواي شيراز رو به كاهش گذاشته است. عواملي چون ذرات معلق بياباني برخاسته از كشور هاي همسايه جنوب وجنوب غرب ايران، حفاريهاي قطار شهري، افزايش خشكسالي و ذرات معلق صنعتي مي توانند در اين كاهش كيفيت سهم مهمي داشته باشند.