بررسي افزايش آلاينده اوزن در بخشي از ساحل شمالي خليج فارس (منطقه عسلويه)

يكي از آلاينده هاي هوا كه در بسياري از استانداردها، براي آن حد مجاز در نظر گرفته شده است، اوزن مي باشد. اهميت و خطر اين آلاينده به حدي است كه آژانس حفاظت محيط زيست ايالات متحده (EPA)، غلظت مجاز آنرا از مقدارµg/m3 160 در سال 1997 ميلادي به مقدار µg/m3150 در سال 2008 ميلادي تقليل داد. مقاله حاضر به بررسي وضعيت آلاينده اوزن در محدوده اي از سواحل شمالي خليج فارس (منطقه ويژه اقتصادي انرژي پارس، عسلويه) مي پردازد. در اين راستا مقادير ميانگين اوزن سطحي(تروپوسفري) منطقه، در محدوره زماني بين سال هاي 1382 الي 1387 مورد بررسي قرار گرفت و با برخي از استانداردهاي معتبر جهاني، مقايسه گرديد. بررسي ها نشان داد كه مقادير ميانگين اوزن سطحي در منطقه تا سال 1386 تغيير قابل توجهي نداشت، ولي پس از آن با افزايش فعاليت صنايع گاز در منطقه، با افزايش چشم گيري مواجه گرديده است كه اگر براي كنترل و كاهش آن برنامه ريزي خاصي صورت نگيرد، متأسفانه شاهد بروز اثرات منفي آن بر ساكنين منطقه در آينده اي نزديك خواهيم بود