الگوريتم ارزيابي ريسك شبكه هاي جمع آوري فاضلاب در شرايط بحراني

امروزه تحليل، شبيه سازي و مديريت عملكرد شبكه هاي جمع آوري فاضلاب در دوره بهره برداري آن با روش هاي گوناگوني انجام مي شود. اما در اين ميان به برنامه ريزي براي مديريت عملكرد شبكه در شرايط بحراني مانند بروز خطرات طبيعي و انسان ساز كمتر توجه شده است. در مقاله حاضر به ارائه الگوريتمي براي بالا بردن آمادگي شبكه هاي فاضلاب براي مواجهه با بحران ها پرداخته شده است. ارزيابي ميزان ريسك هاي موجود در شبكه هاي جمع آوري فاضلاب باعث مي شود كه در زمان رخداد مخاطرات طبيعي يا انساني، شبكه با تنش غير منتظره مواجه نشود و بعضا از خسارات احتمالي پيش روي شبكه جلوگيري به عمل آيد. براي محاسبه ريسك هاي شبكه ابتدا تهديدات ممكن شناسايي شده و با استفاده از تكنيك تحليل سلسله مراتبي و اخذ نظر كارشناسان، تهديدات از نظر درجه اهميت رتبه بندي و تهديدات با درجه خطر بالاتر براي تحليل ميزان ريسك مد نظر قرار گرفته اند. احتمال وقوع و شدت اثر تهديدات از طريق روش هاي كمي و با داشتن داده هايي همچون دوره بازگشت تهديدات در گذشته و عمر طراحي شبكه به دست آمده است. شاخص موثر ديگر در ميزان ريسك در شبكه ها آسيب پذيري هيدروليكي و مكانيكي اجزاي شبكه است كه با فرض بروز قطعي (100%) هر بحران بطور جداگانه محاسبه شده است. به اين ترتيب ميزان ريسك ناشي از هر تهديد از حاصل ضرب عوامل مستقل ايجادكننده آن يعني احتمال رخداد تهديد و شدت اثر آن و آسيب پذيري شبكه ناشي از آن تهديد بدست آمده است. با توجه به بزرگي ريسك هاي محاسبه شده، تهديدات در چند گروه (تهديدات با ريسك كم تا تهديدات با ريسك زياد) دسته بندي شده اند و بنابراين مي توان رويكردهاي مقابله با هر دسته را بر مبناي ميزان ريسك ها در آن دسته مديريت كرد.