ارزيابي روش ها و مدل هاي برآورد هزينه هاي خسارات سلامتي ناشي از آلودگي هواي شهري در كشورهاي در حال توسعه

آلودگي هوا يكي از جدي‌ترين مسائل زيست محيطي در مناطق شهري بخصوص در كشورهاي در حال توسعه مي‌باشد. توسعه سريع شهرگرايي و مصرف گسترده انرژي( اغلب ناشي از توسعه اقتصادي و رشد جمعيت در چند دهه اخير)، آلودگي هواي شهري را به يك مسئله در حال رشد تبديل كرده‌است. شواهد موجود در مطالعات پزشكي نشان مي‌دهد كه بين قرارگرفتن در معرض اين آلاينده‌هاي هوا و پيامدهاي سلامتي مختلف از قبيل ناراحتي هاي تنفسي، ناراحتي هاي قلبي عروقي و مرگ‌ومير ناگهاني ارتباط نزديكي وجود دارد. تعيين ارزش دقيق خسارات سلامتي ناشي از آلودگي هوا به علت وجود شرايط عدم قطعيت و همچنين پيچيدگي اثرات برهمكنش بين آلاينده‌هاي چندگانه دشوار است، با اين حال، تغيير روند خسارات سلامتي براي سياست گذاران اين بخش بسيار با اهميت مي‌باشد.در اين مقاله با بررسي مدل‌هاي بكارگرفته شده در تعدادي از كشورهاي در حال توسعه از جمله چين، ايران و اندونزي،‌ به ارزيابي تكنيك دز- واكنش براي برآورد خسارات سلامتي ناشي از آلودگي هوا پرداخته شده و سپس با مقايسه روش‌هاي ارزشگذاري مختلف از جمله: (COI)Cost of Illness، (Willingness-to-Pay (WTP و (HCA)Human Capital Approach، تحليل تابع خسارت ناشي از آلودگي هوا و نحوه پولي‌كردن اين خسارات مورد بررسي قرار مي‌گيرند. متأسفانه در اغلب مطالعات در اين زمينه به علت در اختيار نبودن داده‌هاي مورد نياز و به علت فرض‌هاي مختلف، عدم قطعيت‌هاي موجود در اين برآوردها بسيار زياد بوده و حتي در برخي مراحل مقدار اين خطاها قابل اندازه‌گيري مي‌باشد