آنزيم كاتالاز در بالانوس به عنوان نشانگر زيستي آلودگي هيدروكربن هاي نفتي در خليج فارس - جزيره خارك

خليج فارس از مهمترين آبراهه هاي حمل ونقل مواد نفتي در جهان بوده و دائماً در معرض آلودگي‌هاي نفتي مي باشد. آلودگي هاي نفتي از طريق جذب توسط ارگانيسم ها، توليد گونه هاي بازفعال اكسيژن (ROS) و در نهايت ايجاد آسيب بافتي باعث برهم زدن نظام‌ اكولوژيك و بيولوژيك خصوصاً در آب‌هاي ساحلي مي‌شود. با توجه به اينكه هدف نهايي كنترل زيست محيطي، حفاظت از سيستم هاي اكولوژيك و بيولوژيك است، كاربرد متغيرهاي بيولوژيك بعنوان بيوماركر در ارزيابي ريسك آلاينده ها، اطلاعات مهمي را بدست مي دهد. از اين رو تغييرات آنزيم آنتي اكسيداسيون كاتالاز در بارناكل به عنوان بيوماركر انتخاب و در دو فصل پاييز و زمستان در 9 ايستگاه پيرامون جزيره خارك مورد بررسي قرار گرفت. سنجش سطح آنزيم در بافت بارناكل ها توسط كيت هاي استاندارد صورت گرفت. تغييرات سطح فعاليت ويژه آنزيم كاتالاز در فصل پاييز بين (U/ml/mg protein) 15/10 تا 05/22 و در فصل زمستان بين (U/ml/mg protein) 33/12 تا 94/16 گزارش شد. آناليز ميزان آلودگي هاي نفتي در بافت بارناكل و در آب مطابق با روش MOOPAM 1999 صورت گرفت. ميزان آلودگي هاي نفتي در بافت بارناكل ها در فصل پاييز بين (mg/lit) 03/0 تا 20 و در فصل زمستان بين (mg/lit)04 /0 تا 5 گزارش شد.ميزان همبستگي بين آنزيم ها و آلودگي نفتي با كمك نرم افزار SPSS بررسي شد. همبستگي كاتالاز و TPHS در هر دو فصل، منفي و معني دار (9/0-r = ) بود. بنابراين مي توان آنزيم كاتالاز را بعنوان بيوماركر آلودگي نفتي در بارناكل هاي منطقه خارك معرفي كرد.