وضعيت آناليز كيفي ميكروبي شناگاه هاي درياي خزر– استان مازندران در سالهاي 1389 و 1390

درياي خزر بزرگترين ذخيره آبي محصور شده خشكي جهان است و با استان مازندران 338 كيلومتر خط ساحلي دارد. فعاليتهاي مختلف در سواحل آن از جمله توسعه مجتمع ها، صنايع، بنادر و تجارت دريايي، مراكزآبزي پروري و صيد دريايي، همچنين گردشگري ساحلي و اكوتوريسم صورت مي پذيرد. افزايش جمعيت و توسعه مراكز مسكوني و پيشرفت تكنولوژي و صنعت، نبود سيستم تصفيه فاضلاب و تخليه فاضلابهاي شهري و كشاورزي به رودخانه هاي منتهي به دريا از عوامل آلودگي درياي خزر مي باشند. در اين مطالعه 30 شناگاه از شرق تا غرب استان مازندران در نظر گرفته شد و در دو سال متوالي 1390 و 1389 در فصل تابستان از آنها نمونه برداري صورت گرفت و آزمايشات كليفرم هاي گوارشي و مدفوعي به روش استاندارد انجام شد. نتايج نشان داد ميانگين تعداد كليفرمهاي گوارشي و مدفوعي در سال 1389 به ترتيب 719 و 226 MPN در 100 ميلي ليتر و در سال 1390 نيز 543 و 230 MPN در 100 ميلي ليتر بود كه در مقايسه با استانداردهاي شناگاه طبيعي ايران بالاتر از حد استاندارد مي باشد.