مقابله با آلودگيهاي نفتي در دريا با استفاده از روش سوزاندن در محل و اثرات زيست محيطي آن

سوزاندن در محل آلودگيهاي نفتي يكي از روشهاي پاكسازي آلودگيهاي نفتي است كه شامل سوزاندن كنترل شده نفت در نزديك و يا محل وقوع آلودگي نفتي مي باشد. آشكارترين عيب سوزاندن نفت،خروج گازهاي سمي در هوا و يا آب است كه بزرگترين مانع در استفاده گسترده و قبول اين روش به عنوان يكي از روشهاي مقابله با آلودگيهاي نفتي است.آلودگيهاي جوي مربوط به ذرات معلق حاصل از دوده ناشي از سوختن نفت،گازهاي حاصل از احتراق ومواد باقيمانده حاصل از احتراق ناقص است كه در منطقه عملياتي وجود دارند.ذرات كربن مهمترين جزء ذرات دوده را تشكيل مي دهند.ذرات دوده به طور عمده شامل ذرات كربن و همچنين شامل دسته اي از تركيبات جذب شده شيميايي هستند،باقيمانده حاصل از سوخت مواد نفتي و مواد قابل حل آلي با غوطه ور يا شناور شدن در آب قابليت نفوذ به آب را پيدا مي كنند.در بعضي از موقعيت ها،در آلودگيهاي بزرگ نفتي در مناطق دورافتاده،سوزاندن آلودگيهاي نفتي تنها راه براي از بين بردن حجم وسيعي از آلودگيهاي نفتي به روش سريع و ايمن است.رئوس كلي مطالب در مورد محاسن و معايب سوزاندن در محل،در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته است كه شامل شرايط ايده آل براي شعله ور شدن و سوختن نفت،راندمان و سرعت سوختن،روشهاي مهار كردن آلودگيهاي نفتي براي سوزاندن صحيح آلودگيهاي نفتي و در نهايت خروج گازهاي سمي توليد شده از نفت سوخته شده است.اين مقاله شامل تجربيات كشور آمريكا در خصوص استفاده از روش سوزاندن در محل در خليج مكزيك Deep water Horizon است، كه استفاده از اين روش تقريباً موفقيت آميز بوده است.