شناسايي خاك هاي شور با بهره گيري ازداده هاي رقومي سنجنده لندست در دشت ني ريز، استان فارس

مديريت شور و سديمي شدن خاك ها يكي از مهم ترين مشكلات مناطق خشك و نيمه خشك با سفره ي آب زيررميني كم عمق محسوب مي شود. با توجه به گسترش وسيع خاك‌هاي شور در ايران و تأثير شوري آن بر عملكرد محصولات كشاورزي، شناسايي اين زمين ها از اهميت زيادي برخوردار است. به منظور شناسايي و تحليل طبقات مختلف شوري خاك هاي اطراف درياچه طشك و بختگان، از تصاوير سنجنده لندست استفاده گرديد. پس از انجام تصحيحات لازم بر روي تصاوير، نمونه هاي آموزشي و كنترل زميني انتخاب و نمونه هاي خاك از عمق 30-0 سانتي متري، جمع آوري و جهت انجام تجزيه هاي لازم به آزمايشگاه ارسال گرديد. سپس به منظور تهيه نقشه شوري، طبقه بندي پيكسل هاي تصوير با انتخاب رويكردهاي مختلف و با الگوريتم حداكثر مشابهت انجام شد. دقت ارزيابي نتايج دقت طبقه بندي رويكردهاي تصويري مختلف، حاكي از آن بود؛ زماني كه از تمام باندهاي سنجنده استفاده گرديد دقت كلي، كاربر، توليدكننده و شاخص افزايش يافت. در اين رويكرد، دقت كلي طبقه بندي، شاخص كاپا درصد، دقت كاربر و توليد كننده به ترتيب 55/86، 55/86، 39/86 و 79/85 درصد برآورد گرديد. نتايج نشان داد كه 65/45 درصد از اراضي دشت ني ريز، با مشكل شوري خاك روبه رو هستند.