بررسي امكان ساخت چندسازه هاي چوب پلاستيك از پسماندهاي كشاورزي (مطالعه موردي: استان گلستان)

كمبود منابع چوبي جنگلي از جدي ترين چالش هاي حال حاضر دنيا و ايران در بخش صنعت چوب و فرآورده هاي چوبي مي باشد. استفاده از پسماند زراعي به عنوان منابع تجديد شونده از مهمترين راهكارهايي مي باشد كه طي قرن اخير مطرح بوده و موضوع جديدي نمي باشد. بدليل كمبود مواد اوليه چوبي و كاهش شديد منابع جنگلي، روي آوردن به استفاده از پسماندهاي كشاورزي به نظر اجتناب ناپذير مي‌رسد. بنابرين لزوم يافتن جايگزيني مناسب و اتكا به ساير منابع و مواد براي صنعت چوب و كاغذ و صنايع سلولزي خود نمائي مي كند. اين نكات باعث شده است كه در سال‌هاي اخير، در سطح جهان و به تبع آن در كشور ما تحقيقات و پژوهش‌هاي زيادي در ساخت مواد چندسازه بر پايه استفاده از پسمانده‌هاي كشاورزي انجام بگيرد. تمامي اين مسايل همه و همه نشانگر مزيت نسبي و اهميت گسترش اين صنعت در كشور مي باشد. چندسازه هاي چوب پلاستيك به عنوان فرآورده اي جديد در سال هاي اخير به دليل انعطاف پذيري بالا در ساخت و استفاده از پسماندهاي ليگنوسلولزي و همچنين بازيافت زباله هاي پلاستيكي، مورد توجه بسياري از صاحبان صنايع در داخل و خارج كشور قرار گرفته است. در سال 89-88 كل توليد محصولات زراعي استان 3014404 تن (11/4 در صد كل توليد ورتبه 10توليد كل كشور ) بوده كه از اين ميزان 2026683 تن (2/67 در صد ) به توليد كشت آبي و 987721 تن (8/32 درصد ) آن به توليد كشت ديم اختصاص دارد سهم استان از توليد كشت آبي كشور معادل 22/3 درصد و رتبه 12 توليد آبي وسهم استان از توليدكشت ديم كشور معادل 48/9 درصد و رتبه 2 كشور را به خود اختصاص داده است. بنابرين باتوجه به توليد حجم بالاي محصولات زراعي در استان گلستان، پسماندهاي حاصل از اين محصولات مي تواند پشتوانه خوبي براي توليد كامپوزيت چوب پلاستيك در استان باشد.