استفاده از سازه هاي پارچه اي در مديريت بحران

از مشكلات اصلي بعد از وقوع بلاياي طبيعي، كمك رساني به حادثه ديدگان و بازسازي منطقه مي باشد. لذا ايجاد سرپناههاي اضطراري يكي از اولويتهاي مبحث مديريت بحران به شمار مي رود. اما متاسفانه به دلايل مختلف اين موضوع در ايران به كندي انجام شده و غالباً به چادرهاي معمولي و كانتينر اكتفا مي شود كه هر يك معايب خاص خود را داشته و استفاده از آنها با محدوديتهايي همراه است. با توجه به اهميت بحث ايمني بازماندگان و بازسازي اقتصادي منطقه، در كشورهاي پيشرفته از سازه هاي پارچه اي نوين استفاده مي شود. سرعت بالا در حمل و نصب اين سازه ها و همچنين مقاومت بالاي آنها در برابر نيروهاي وارده سبب شده است كه گرايش جهاني براي استفاده از آنها روز به روز افزايش يابد. هدف اصلي اين مقاله معرفي سازه هاي پارچه اي نوين و بررسي امكان استفاده از آنها در مديريت بحرانهاي داخلي بوده و سعي نموده ايم تا عوامل مختلف در كاربري اين سازه در ايران را مورد بحث و بررسي قرار دهيم. بدين منظور تحقيقات گسترده اي در مورد ساختار سازه اي آنها انجام داده و از اطلاعات مربوط به آخرين نمونه هاي ساخته شده اين سازه در نقاط مختلف جهان استفاده نموديم. تحقيقات انجام شده نشان داد كه اين سازه به علت پيش ساخته بودن قادر است تا در كمتر از ده روز در هر محلي نصب شده و هيچ محدوديتي در ابعاد و اندازه آن وجود نخواهد داشت. نتايج اين تحقيقات نشان مي دهد كه تكنولوژي به كار رفته در اين نوع پارچه ها سبب افزايش قدرت باربري، طول عمر، عايق حرارتي، مقاومت در برابر اشعه فرابنفش خورشيد و قابليت عبور نور و مقاومت در برابر برف، باد، آتش و زلزله در نقاط مختلف ايران مي گردد و مي توان آن را قبل و بعد از حوادث مورد استفاده قرار داد.