استانداردهاي كيفي آلودگي آب آشاميدني (حدود مجاز آلاينده هاي خطرناك

علت اصلي كاهش كيفيت آبﻫﺎي سطحي، ورود فاضلابﻫﺎي شهري و خانگي، زائدات و روانابﻫﺎي كشاورزي و صنعتي (اعم از آلي، غيرآلي و گرما) و پسماندهاي جامد و نيمه جامد هستند و با توجه به اينكه منابع تأمين آب بسياري از شهرها آبﻫﺎي سطحي ﻣﻰباشند، آلوده شدن اينگونه آبﻫﺎ به وسيله زائدات و مواد شيميايي سمي ممكن است كيفيت آب را چنان نامطلوب سازد كه از آن نتوان به عنوان منبع تأمين آب استفاده نمود و يا تصفيه آن بسيار پرهزينه خواهد بود.. تاريخچه استاندارد آب در ايران به سال 1345 برﻣﻰگردد كه آقاي مهندس عصار مدير كل وقت بهداشت محيط وزارت بهداري، استاندارد آب بهداشت جهاني را ترجمه و عملاً به عنوان استاندارد ايران پذيرفته شد. مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي ايران در چند مرحله ويژگيﻫﺎي آب آشاميدني را در دو نشريه منتشر نمود كه در حال حاضر استانداردهاي رسمي مملكتي در مورد آب آشاميدني ﻣﻰباشند.در اين مقاله برخي از استانداردهاي آب آشاميدني ارائه گرديد. مقايسهﺍي نيز بين استانداردهاي مختلف از جمله استاندارد مؤسسه استاندارد و تحقيقات صنعتي، برنامه و بودجه در ايران، سازمان جهاني بهداشت، جامعه اقتصادي اروپا و ايالات متحده آمريكا انجام شده است.