اثر كاربرد برخي فلزات سنگين در باززايي درون شيشه اي چمن برموداگرس

در بين آلاينده هاي خطرناك عناصر سنگين از جمله مهمترين آلوده كننده هاي محيط زيست مي باشند. آلودگي خاك به فلزات سنگين از رايج ترين آلودگي هاست كه اصلاح آن همواره با سختي همراه بوده است. چمن ها به دليل اينكه به عنوان پايين ترين اشكوب تشكيل دهنده فضاي سبز و در مجاورت نزديك با اين آلاينده ها هستند، به راحتي قادر به جذب آلاينده ها مي باشند. برخي عناصر مانند مس، روي و نيكل براي گياهان، از ريزمغذي هاي ضروري محسوب مي شوند و از جهت تاثير در رشد و نمو گياهان اهميت دارند. روش هاي مختلف كشت درون شيشه اي در مرحله كالوس، حوزه مطالعاتي مناسبي براي ارزيابي چگونگي تاثير بسياري از تنش هاي محيطي از جمله تنش خشكي، شوري و فلزات سمي مي باشد. در اين تحقيق تاثير فلزات سنگين كه شامل فلزات ضروري مانند مس، روي و فلز غيرضروري نقره (به دو شكل نيترات نقره و نانوذرات نقره) بر روي مرحله باززايي درون شيشه اي برموداگراس مورد بررسي قرار گرفت. غلظت هاي فلزات مورد استفاده در اين آزمايش صفر، 5، 10، 15 و20 ميلي گرم در ليتر بود. نتايج نشان داد كه فلزات روي و مس نقش مهمي در باززايي جنين سوماتيكي برموداگرس دارد. كاربرد نيترات نقره موجب تحريك انگيزش ريشه نابجا بر روي توده هاي كالوسي شد. همچنين اثر سميت نانوذرات نقره در مراحل رشد و نمو درون شيشه اي برموداگرس مشهود بود.