رفتار قابهاي فولادي با ميانقاب تحت تحريك زلزله در دو جهت

معمولا در فرايند تحليل و طراحي ساختمان ها صرفا بصورت قابهاي متشكل از اعضاي اصلي سازه اي در نظرگرفته مي شوند درحاليكه بسياري از قابهاي ساختماني درنواحي مياني يا پيراموني ساختمان با ديوارهاي مصالح بنايي به عنوان پارتيشن ها يا عايقهاي صوتي و حرارتي پر مي شوند كه ديگر رفتار آنها با رفتار قاب خالي يكسان نيست با توجه به آنكه اين نوع اعضا معمولا بصورت اعضاي غيرسازه اي تلقي مي شوند لذا اثر آنها در تحليل سازه ناديده گرفته ميشود. اين در حالي است كهدرهنگام وقوع زلزله هاي شديد و متوسط ميانقابهاي مصالح بنايي با قاب محيطي خود برخورد نموده و نيروهاي اندركنش ايجاد شده در بين آنها باعث افزايش ظرفيت باربري و سختي جانبي سازه مي گردد.