ناپايداري هاي عددي در بهينه سازي توپولوژي سازه ها به روش تكاملي ESO و ارائه راهكار مناسب براي غلبه بر آنها

بهينه سازي توپولوژي سازه ها به روش تكاملي ESO و نسخه بهبود يافته آن بنام بهينه سازي تكاملي دوجهته سازه ها BESO بصورت وسيع و موفقيت آميزي براي توزيع بهينه مواد درسازه هاي پيوسته بكاربرده شده است با اين حال معمولا اين روشها درفرايند رسيدن به حل بهينه با برخي ناپايداري هاي عددي از جمله تشكيل الگوي شطرنجي و مشكلات وابستگي به مش مواجه مي شوند الگوي شطرنجي به پديده اي از المان هاي توپر و توخالي متناوب كه شبيه به صفحه شطرنج شكل يافته اند اشاره دارداصطلاح وابستگي به مش به مساله بدست آوردن توپولوژي هاي مختلف با استفاده از مش بندي هاي مختلف المان محدود اشاره دارد تاكنون روشهاي متعددي از جمله روش كنترل محيط و فيلترينگ براي پرهيز از ناپايداري هاي عددي ارايه شده است اما اين روشها دربسياري موارد نقص مي باشند دراين مقاله يك راهكار مناسب و كارا براي غلبه برناپايداري هاي عددي ارايه شده است.