تكنيكهاي جمعآوري آب در مناطق خشك و نيمه خشك

در مناطق خشك و نيمه خشك كه بارندگي براي تأمين آب مورد نياز جوانهزني و رشد مناسب درختان كافي نيست تكنيكهاي جمعآوري آب به كار برده ميشود. اين تكنيكها به طور معنيداري سرعت استقرار درختان را در مناطق مستعد خشكسالي از طريق تمركز باران و رواناب افزايش ميدهند. جمعآوري آب يك استراتژي سنتي است اما اخيراً براي افزايش توليد محصولات كشاورزي بهبود يافته است. اين تكنيكها در پهنه جهاني به دو گروه عمده تقسيم ميشوند: 1) جمعآوري آب باران، كه رواناب حاصل از باران را جمعآوري ميكند و براي آبياري محصولات كشاورزي، مراتع و درختان استفاده ميشود 2) جمعآوري سيلاب كه سيلاب رودهاي موقتي و رودخانهها را استفاده ميكند. از جمله تكنيكهاي دسته اول ميتوان به بندهاي تراز، ميكرو آبخيزهاي نگاريم، سيستمهاي مسكات، بندهاي سنگي تراز و براي دسته دوم بندهاي تراز در شيبهاي مختلف را ميتوان نام برد. مقدار و توزيع باران، شرايط توپوگرافي، نوع خاك، گونههاي زراعي و عمليات كشت، نوع تكنيك مورد استفاده را تعيين ميكند. با توجه به اينكه ايران در اقليم خشك و نيمه خشك قرار دارد و با كمبود بارندگي مواجه است لزوم استفاده از اين تكنيكها جهت مديريت بهتر روانابها و سيلابها ديده ميشود. هدف اين مقاله بررسي شرايط و اصول ساختماني اين تكنيكها است