بررسي تاثير تونل بر روي نشست هاي سطحي زمين ناشي از گسلش

خرابي هاي ناشي از فعاليت گسل ها را مي توان به دو نوع تقسيم كرد: گسيختگي ديناميكي و گسيختگي شبه استاتيكي. در سال هاي اخير محققان بيشتر بر روي گسيختگي هاي ديناميكي مطالعه كرده اند ولي پس از وقوع سه زلزله ويرانگر 9111 Kocaeli و Duzce تركيه و Chi-Chi تايوان و مشاهده موارد متعدد گسيختگي سطحي ناشي از گسلش در زير سازه هاي عمراني، نياز به بررسي هاي بيشتر پيرامون اين نوع گسيختگي بيش از پيش احساس شد. در برخي موارد خاص در پروژه هايي همانند راه ها، تونل ها، خطوط لوله و ... مهندسان مجبور به اجراي پروژه بر روي گسل ها مي باشند كه در اين نواحي علاوه بر طراحي لرزه اي، تاثير گسيختگي ناشي از گسلش در محل برخورد نيز بايد در طراحي لحاظ شود. در اين مقاله با استفاده از نرم افزار تفاضل محدود FLAC 3D ابتدا مدلي از يك آبرفت درشت دانه با چسبندگي كم ايجاد شده و بااعمال جابجايي 9 متري گسل مستقيم با زاويه شيب ° 03 ، نشست هاي سطحي زمين محاسبه شده است، سپس همين مدل با وجود يك تونل حفر شده تحت تاثير جابجايي گسل با سه زاويه تقاطع مختلف 0,45,90درجه قرار گرفته و نشست هاي سطحي زمين محاسبه شده است. در هر دو آناليز از مدل رفتاري موهر كولمب استفاده شده و توسعه باند برشي مورد مقايسه قرار گرفته است. بررسي نتايج مدل ها نشان مي دهد كه ميزان تاثير – وجود تونل بر روي نشست هاي سطحي ناشي از گسلش به زاويه تقاطع امتداد گسل با تونل بستگي دارد و نيز كوچكترين جابجايي گسل، سبب افزايش شديد تنش ها در پوشش نگهدارنده تونل مي شود