الگويي براي انجام مطالعات ژئوتكنيك در پروژههاي مترو با تكيه بر تجارب حاصل از پروژههاي خط 7 تهران و خط 2 تبريز

ميزان و حجم مطالعات ژئوتكنيك در پروژههاي خطي شهري مثل خطوط مترو يكي از مسائلي است كه در مطالعات اين گونه پروژهها اغلب محل اختلاف مهندسين ميباشد. اهميت و نقش مطالعات ژئوتكنيك در طراحي صحيح و انتخاب روشهاي اجرايي مناسب در پروژههاي شهري بامخاطرات مختلف بر كسي پوشيده نيست. از طرف ديگر هزينه و زمان لازم براي انجام مطالعات مذكور مطرح ميباشد كه ميبايست بسته به شرايطخاص هر پروژه و نتايج حاصل از مطالعات اوليه زمين شناسي حالتي بهينه انتخاب نمود. در اين مقاله سعي شده است كه بر اساس تجارب حاصل از مطالعات ژئوتكنيك پروژههاي خط 7 مترو تهران و خط 2 مترو تبريز، ضمن بررسي مطالعات ژئوتكنيك انجام شده در پروژههاي مذكور الگويي براي انجام مطالعات ژئوتكنيك در مطالعات فاز يك و دو پروژههاي مترو ارائه گردد. در اين مطالعه با استفاده از نتايج مطالعات خط 7 متروي تهران و خط 2 مترو تبريز و نيز دستورالعملهاي موجود در مطالعات ژئوتكنيكي تونلها، فواصل و عمق مناسب گمانهها در شرايط مختلف زمين شناسي، حجم و ميزان آزمايشات صحرايي و آزمايشگاهي مشخص گرديده است. در مطالعات مرحله اول فواصل گمانهها بين 400 تا 500 متر و در مطالعات مرحله دوم در حدفاصل گمانههاي قبلي حفر 1 گمانه يا چاه شناسايي مناسب است.