استفاده از شاخص عمر مفيد باقي مانده ساختمان در ارزيابي آسيب پذيري لرزه اي

يكي از گام هاي اساسي در مطالعات بهسازي لرزه اي ساختمان ها، ارزيابي آسيب پذيري آنها است. ارزيابي آسيب پذيري ساختمان ها، بررسي آسيب پذيري لرزه اي آن ها با توجه به ويژگي هاي مؤثر بر عملكرد لرزه اي و همچنين شناخت نقاط ضعف آنها در برابر زلزله است. در بررسي آسيب پذيري لرزه اي سازه ها، تعريف يك شاخص زيان ضروري است. هدف از ارائه اين مقاله، تعريف يك شاخص زيان جديد به نام عمر مفيد باقي مانده ساختمان و بررسي آسيب پذيري لرزه اي سازه ها به كمك اين شاخص مي باشد. به منظور بررسي اهداف تحقيق، پس از تعريف و تشريح شاخص جديد و چگونگي استفاده از آن، يك مطالعه موردي انجام پذيرفت. در مطالعه موردي، يك قاب فولادي 11 طبقه از نوع بادبندي ضربدري كه به دليل عدم رعايت ضوابط استانداردهاي رايج بارگذاري و طراحي، آسيب پذير تشخيص داده شد، انتخاب گرديد و رفتار لرزه اي آن بوسيله نرم افزار SAP2000 و به كمك تحليل استاتيكي غير خطي)پوش آور( مورد بررسي قرار گرفت. با استفاده ازظرفيت تغيير مكان بام اين سازه، ظرفيت تحمل شتاب طيفي وعمر مفيد باقي مانده اين سازه محاسبه گرديد. همچنين به منظور بررسي جايگاه اين شاخص، منحني شكنندگي اين سازه نيز ترسيم شد.شاخص عمر مفيد باقي مانده مي تواند به سهولت، ميزان آسيب پذيري سازه ها را بيان كند. همچنين به كمك اين شاخص مي توان زمان مناسب عمليات مقاوم سازي را با رعايت صرفه اقتصادي مشخص نمود