استفاده از الگوريتم ژنتيكي در تحليل پايداري شيب با سطوح لغزش غير دايره اي

تحليل پايداري شيرواني با روش تعادل حدي يكي از پر كاربرد طريق روش‌هاي تحليل پايداري شيرواني است . تعيين سطح لغزش بحراني به عنوان سطح لغزشي كه كمترين ضريب اطمينان در تحليل پايداري با روش تعادل هندي را دارد يكي از مشكلات تحليل پايداري با اين روش به حساب مي‌آيد . خصوصاً تأمين سطح لغزش بحراني غير دايره‌اي به دليل وابسته بودن به تعداد متغيرهاي زياد با روش‌هاي سنتي معمول به سهولت امكان پذير نيست. تعيين سطح لغزش بحراني غير دايره‌اي، با روش سنتي آزمون و خطا با توجه به افزايش قابل‌توجه متغيرها نسبت به حالت دايره‌اي و در نتيجه گسترش زياد محدوده فضاي جست‌وجو، به مراتب دشوارتر از حالت دايره‌اي مي‌باشد. لذا جهت حل اين مسئله و دست يافتن به سطح لغزش بحراني نياز استفاده از روش‌هاي بهينه سازي مي‌باشد. در اين تحقيق از روش الگوريتم ژنتيكي براي بهينه يابي و يافتن محتمل ترين سطح لغزش غير دايره‌اي شيرواني‌هاي يه خاكي استفاده شده است .