مدلسازي عددي روشهاي كاهش خطرات ناشي از اندركنش گسل نرمال و پي هاي سطحي

خرابي هاي بجا مانده از زلزله هاي سال 1999 تركيه و تايوان علاقه مندي جامعه مهندسي به بررسي رفتار ساختمان ها در برخورد با گسيختگي مستقيم ناشي از گسلها را بيشتر نمود. دراين باره كارهاي زيادي براي پي بردن به مكانيسم موجود اندركنش بين گسيختگي گسل و پي هاي سطحي انجام شد با ين وجود هم اكنون درا يران و نقاط ديگر دنيا ساختمان هاي ساخته شده و يا در حال ساخت هستند كه احتمالا برخورد گسيختگي ناشي از گسلها با آن ها اجتناب ناپذير است زيرا با توجه به وجود عدم قطعيت ها در تعيين محل دقيق گسلها و بيرون زدگي ناشي از آن ها و نحوه گسيختگي گسلها بسيار مشكل و يا حتي غيرممكن است از اين رو با بررسي راه حلهاي كاهش خطرات ناشي از گسلش در اندركنش با پي هاي سطحي مي توان ساخت و ساز در حريم گسلها كمك نمود و مشكل ساخت و ساز در حريم گسلها را تا حدز يادي حل نمود. دراين تحقيق با ارائه دو روش استفاده از ژئوسينتتيك و بلوك بتني زيرپي به عنوان گزينه هايمورد بررسي كاهش خطرات ناشي از گسل نرمال حين برخورد با پي هاي سطحي براي ساختمان هاي ساخته شده و د رحال ساخت مدلسازي عددي براي پي بردن به ميزان كارايي آنها با استفاده ازنرم افزار تفاضل محدود FLAC2D انجام گرديد.