بررسي اثر تعدد درجات در برآورد ضريب كاهش مقاومت ناشي از شكل پذيري سازه ها در زلزله با مشخصات نزديك گسل

امروزه اكثر سازه ها براي مقاومتي كمتر از مقاومت لازم در رفتار الاستيك طراحي مي گردند مقاومت مورد نياز سازه با تقسيم مقاومت الاستيك برضريب كاهش مقاومت سازه براورده مي شود اين فاكتور ناشي از پارامترهاي مختلفي مي باشد كه از مهمترين آن ها مي توان به سطح شكل پذيري سازه اشاره نمود. تاكنون روابط زيادي جهت محاسبه ضريب كاهش مقاومت مورد تقاضاي سازه ارائه گرديده است كه بيشتر آنها بر مبناي ركوردهاي زلزله در نواحي دور از گسل بدست آمده اند روابط موجود براي محاسبه ضريب كاهش مقاومت ناشي از شكل پذيري معمولا براساس تحليل سازه هاي يك درجه آزادي بدست آمده اند و مطالعات كمي در زمينه اصلاح ضريب كاهش مقاومت در سازه هاي چند درجه ازادي صورت گرفته است. و برطبق اين مطالعات از آنجا كه سازه هاي واقعي چند درجه آزادي اند و مدهاي مختلف جابجايي و پيچشي در رفتار آنها نقش دارد لازم است ضريب كاهش مقاومت بدست آمده از سازه هاي يك درجه آزادي به كمك تعريف يك ضريب اصلاح گردد. از مهمترين نتايج بدست آمده از اين مطالعات مي توان به اين موارداشاره نمود . در سيستم هاي چند درجه آزادي ماكزيمم تقاضاي شكل پذيري طبقات تفاوت بسياري با مقدار متناظر آن در سازه يك درجه آزادي معادلش دارد و مقدار آن بيشتر از شكل پذيري سازه يك درجه آزادي معادلش مي باشد و ميزان اين اختلاف با افزايش پريود سازه و نسبت شكل پذيري افزايش مي يابد.