مديريت بحران وكاهش ريسك بافتهاي تاريخي براي دستيابي به توسعه پايدارشهري مورد مطالعاتي ارگ بم

تاقبل از زلزله ديماه سال 1382 بم تنها اقدامات مرمت با روشهاي سنتي براي محافظت از ارگ بم انجام شده بود كه تاثير چشمگيري در كاهش ريسك مجموعه در برابر سوانح نداشت بنابراين دچار تخريب و اسيب زيادي شد تجربه هاي جهاني نشان ميدهد كه يكي از جنبه هاي مهم دستيابي به توسعه پايدار برنامه هاي كاهش ريسك و مديريت بحران بافتهاي تاريخي شهري در برابر سوانح طبيعي است رخداد سوانح علاوه برتخريب كالبدي باعث تحميل زيانهاي اجتماعي فرهنگي و اقتصادي سنگيني نيز مي شود و يكي از عواقب آن نيز عدم تحقق برنامه هاي توسعه شهري خصوصا پس از وقوع سانحه و تاثير مستقيم برشهر مي باشد مقاله بانگاهي توصيفي و تحليلي سعي دارد به مسائل مربوط به فرايند مديريت بحران كاهش ريسك و بازسازي ارگ بپردازد و اين كار با مرور متون تخصصي مرتبط و استفاده از تجربه هاي جهاني مربوطه و دست اوردهاي سازمانهاي ذينفع صورت گرفته است پس از سانحه در دوران بحران بازتواني وبازسازي ارگ بم اقدامات محلي و بين المللي زيادي براي نجات آن انجام شد كه درعين اينكه برنامه ها در كاهش ريسك اين مجموعه در برابر سوانح موفق عمل كردند باعث ايجاد فرصتهاي توسعه شهري نيز شدند.