ملاحظات معماري و شهرسازي در پدافند غيرعامل

وقوع بحرانهاي ناشي از بلاياي طبيعي مهلك از يك طرف و پيچيده تر شدن جنگ ها و بكارگيري علوم و فناوري در جنگهاي نوين چهره متفاوتي از پدافند غيرعامل را ايجاب كرده است امروزه مردم براي ادامه زندگي نيازمند خدمات متفاوتي هستند احتياج به محيط آرام و قابل سكونتي درون هشرها دارندو بايد ايمني و آسايش كافي داشته باشند اين گونه اقدامات دراكثر كشورهاي دنيا انجام شدهاست و يا درحا ل اقدام است با توجه به قرارگيري بسياري از مراكز حساس و حياتي در قلب شهرها تخريب بخش يا تمامي آنها اثرات بسيار مخرب و سنگيني را بر سازمان فضايي شهر وارد آورده و منجر به برهم خوردن تعادل سيستمهاي شهري و ازكارافتادن حيات جوامع انساني ميگردد. به منظور پيشگيري از وقوع اين مشكلات و به حداقل رساندن خسارات و تلفات در زمان وقوع بحران بحث ايمنيو امنيت بايست در كليه سطوح برنامه ريزي و طراحي از موضوعات كلان شهرسازي تا معماري و جزئيات فني مورد توجه قرار گيرد. اين مقاله برآن است كه پس از روشن ساختن تعريف دقيقي از پدافند غيرعامل و بررسي سوابق اجراي آن در كشورهاي مختلف دنيا از جمله ايران با بررسي اسناد و منابع موجود با روش توصيفي تحليلي به ملاحظات معماري و شهرسازي در موضوع پدافند غيرعامل بپردازد