شهر و نابينا با رويكرد مطلوبيت محيط شهري براي نابينايان

شهر به عنوان مجموعه اي از عوامل مختلف طبيعي و اجتماعي بايستي به گونه اي طراحي گردد تا پاسخگوي نيازهاي همه شهروندان باشد افراد معلول از جمله نابينايان به عنوان يكي از اقشار جامعه به دليل فقدان يا نقص در حس بينايي در ارتباط با محيط اطراف ودريافت اطلاعات محيطي به مشكلاتي مواجه هستند بدون ترديد نابينايي معلوليت جدي است كه محدوديت هايي را براي شخص به همراه دارد كه درصورت فراهم بودن آموزشهاي مختلف توان بخشي و امكانات شهري از جمله مديريت و طراحي شهري مناسب در اكثر موارد از ميزان محدوديت كاسته مي شود لذا مقاله حاضر با هدف بررسي موانع فيزيكي موجود براي نابينايان و طراحي صحيح و رعايت ضوابط و استانداردهاي مربوط به فضاي شهري سعي بر مطرح نمودن مشكلات موجوددر شهر و بيان استانداردهايمناسب سازي در طراحي شهري و د رنهايت ارائه راهكار براي تسهيل دراين امر به نگارش درآمده است. نتايج حاصل نشانگر آن است كه طراحاان شهري و معماري مي توانند با تغيير در ديدگاه هاي خودودرك نيازهاي معلولين از جمله نابينايان ونگاه مناسب به مسائل و مشكلات موجود طرحهاي خود را به گونه اي ارايه نمايندكه امكان زندگي روزمره مناسب و بهره مندي از امكانات موجود شهري براي نابينايان رادر كنار ساير شهروندان فراهم نمايند