تحليل پايداري ايستگاه 07 خط هفت متروي تهران و بررسي حوزه تاثير آن

ساخت تونل در مناطق شهري و مكانهايي با تراكم زياد همواره مورد بحث بوده و با ملاحظات خاصي صورت ميگيرد پيش بيني تغيير شكل ناشي از تونلسازي و براورد آسيب ناشي از آن بر سازه هاي اطراف بخش حياتي طراحي و برنامه ريزي ساخت تونل در نواحي شهري مي باشد بنابراين به منظور جلوگيري از خسارت برسازه هاي سطحي بايستي نشست سطح زمين با آيين نامه هاي مربوطه كنترل دراين مقاله ايستگاه O7 خط هفت متروي تهران كه درمنطقه اي تجاري مسكوني با تراكم زياد واقع شده با استفاده از نرم افزار FLAC3D مدلسازي شد روش حفاري ايستگاه زيرزميني بوده بطوريكه ابتدا يك گالري در وسط ايستگاه به منظور دسترسي و حفاري شمعهاي كناري و طاقهاي بتني ايستگاه حفاري شد. شمع ها و طاقهاي بتني براي كنترل نشست و به عنوان نگهداري موقت به فاصله داري 1/2 متر ايجاد شدند و در مرحله بعدي داخل ايستگاه حفاري شد.