بررسي كمي و كيفي معيارهاي گسيختگي سه بعدي سنگ با استفادها ز روشبهينه سازي

امروزه جهت تحليل تنش دراطراف فضاهاي زيرزميني و پايداري شيب ها معيارهاي گسيختگي تجربي سنگ بطور وسيعي مورد استفاده قرار ميگيرند در طول پنج دهه گذشته معيارهاي تجربي زيادي ارائه گرديده است كه تعداد محدودي از آنها عموميت يافته اند از ميان معيارهاي سه بعدي معروف مي توان به معيارهاي پريست ساده شده و دراكر - پراكر محدود اشاره كرد كه بطور وسيعي در كارهاي اجرايي استفاده مي گردند متداولترين راه براي تعيين ضرايب اين مدلها بهينه سازي مجموع مربعات خطاها است كه براي بسياري از معيارهاي دو بعدي كاربرد دارد مهمترين مشكل غيرخطي بودن اين معيارها نسبت به ضرايب آنها است در نتيجه استفادها زروشهاي بهينه سازي غيرخطي ضروري مي باشد دراين پژوهش ابتدا به بحث بهينه سازي در حداقل كردن مربعات خطاها كه تعميم يافته رگرسيون خطي است پرداخته و سپس با استفاده از آن و با كمك داده هاي حاصله از آزمايشهاي سه محوري براي پنج نوع سنگ مختلف ضرايب ثابت هر معيار را بدست مي آوريم