بررسي تاثير الياف پليمري ماكرو بر روي طاقت خمشي بتن

استفاده از الياف براي بهبود خواص بتن مدت هاست كه مورد توجه مهندسان قرار گرفته است. كم بودن مدول الاستيسيته الياف پليمري متداول (ميكرو)، از يك سو و محدود بودن حجم قابل استفاده از اين الياف به دليل نازك بودن رشته هاي آن، كه سبب كاهش كارايي بتن شده و بتن را بيش از حد چسبناك مي كند از سوي ديگر، باعث شده تا تأثير اين الياف در بهبود طاقت (جذب انرژي) و مقاومت خمشي بتن، محدود باشد. طي سالهاي اخير، الياف پليمري نسل جديد (ماكرو) عمدتاً بر پايه پلي پروپيلن با عملكرد بهبود يافته، عرضه شده اند. با افزايش قطر و طول اين الياف، امكان كاربرد آنها در حجم هاي به مراتب بالاتر نسبت به الياف پليمري متداول (ميكرو) فراهم گشته است. در اين تحقيق تأثير استفاده از درصدهاي مختلف حجمي از الياف پليمري متداول، الياف پليمري ماكرو و الياف فولادي، روي مقاومت خمشي مقاومت اولين ترك بتن بررسي شده است. علاوه بر آن قابليت جذب انرژي بتن هاي اليافي در خمش مطابق با استانداردJSCE-SF4 بررسي و با يكديگر مقايسه شده است. الياف ماكرو در مقادير مصرف برابر با الياف پليمريمتداول (تا حداكثر قابل مصرف از الياف پليمري متداول كه حدود 0/4 درصد است) مزيب خاصي به لحاظ عملكرد ايجاد نمينمايند. ليكن الياف پليمري ماكرو به علت امكان استفاده در مقادير زياد اين امكان را فراهم ميآورند كه ارتقاع قابل توجه در خواصي نظير مقاومت خمشي، طاقت و شكلپذيري بتن ايجاد گردد. الياف فولادي بهترين عملكرد را در بتنهاي مورد مطالعه داشته است و عملكرد الياف فولادي در جذبانرژي بتن، در تغييرمكانهاي كم بهتر از الياف پليمري ماكرو ميباشد. اما در تغييرشكلهاي زياد اختلاف طاقت تيرهاي مسلح به الياف ماكرو و فولادي كاهش مي يابد