بررسي آزمايشگاهي تاثير ميكروسيليس بر روي مقاومت و زمان گيرش سيمان تيپ 1-525

اين مقاله حاصل نتايج بدست آمده از آزمون هاي انجام شده بر روي نمونه هاي ساخته شده از سيمان تيپ 1-525 فارس نو به ازاي درصد هاي مختلف ميكروسيليس و نمونه هاي شاهد ( بدون ميكروسليس ) مي باشد. در اين آزمايش ها براي تعيين زمان گيرش و تغييرات آن ازروش استانداردASTM C191-82 و براي تعيين مقاومت فشاري از روشASTM C109--90و نمونه هاي مكعبي5×5 استفاده شده است، كه نمونه هاي مكعبي در سنين مختلف 7 ، 14 و 21 و 28 روزه تحت آزمايش مقاومت فشاري قرار گرفته است. در اين تحقيق سعي بر اين است كه تاثير ميكروسيليس بر روي سيمان تيپ 1 در زماني كه از مواد افزودني ديگر شامل روان كننده ها و فوق روان كننده ها استفاده نشود مورد بررسي قرار گيرد. نتايج آزمايشگاهي و نمودارهاي بدست آمده نشان مي دهد كه افزايش ميكروسيليس مي تواند زمان گيرش اين نوع سيمان را كاهش دهد. همچنين درصد هاي مختلف ميكروسيليس بر روي مقاومت اين نوع سيمان در دو حالت يعني زماني كه از فوق روان كننده استفاده شود و زماني كه فوق روان كننده جزء مواد تشكيل دهنده بتن نباشد نشان از بهبود مقاومت دارد و اين تاثير براي حالتي كه از فوق روان كننده استفاده شده بيشتر است البته ميزان افزايش ميكرو سيليس نيز تا 12/5% بيشترين تاثير را بر مقاومت نمونه ها مي گذارد.