تأثير استفاده از نانو ذرات در بتن بر ميزان نفوذپذيري و تراوش و مقاومت فشاري

حملات شيميايي از طريق منافذ بتن به فولاد درون آن نفوذ مي كند كه باعث خوردگي ، ترك و در نهايت شكست بتن مي شود . منافذ و واكنش هاي شيميايي بتن درمقياس نانو صورت مي گيرد ، لذا نانو ساختار بتن ، شايسته توجه بيشتري است تا بتوانيم بتني با نانو ساختارمتراكم ، حداقل اندازه و مقدار منافذ بسازيم كه بر دوام بتن نيزتاثير گذار باشد. اخيراً نانو تكنولوژي براي كاهش نفوذپذيري و تراوش بتن كاربرد داشته است و مورد توجه محققين زيادي قرار گرفته است. سوالات تحقيق: در اين تحقيق به دنبال بررسي ميزان تأثير استفاده از هر يك از نانو ذرات به تنهايي در بتن ، تركيب نانو سيليس + سيليكافيوم در بتن و تركيب نانو سيليس + سيليكا فيوم + سيليكون در بتن ، بر مقاومت فشاري و نفوذ پذيري و تراوش بتن هستيم و اينكه چه درصد اختلاطي مي تواند درصد اختلاط بهينه باشد . روش تحقيق: در اين مقاله به بررسي تحقيقات و آزمايش هاي انجام شده بر روي بتن هاي داراي نانو ذرات كه به صورت تنها و تركيبي با درصد هاي مختلف و با عيار سيمان و نسبت هاي آب به سيمان مختلف ،كه در نمونه هاي مكعبي ساخته شده و تحت آزمايش هاي مقاومت فشاري ، نفوذپذيري و ميزان تراوش قرار گرفته و با بتن معمولي مقايسه شده ، پرداخته شده است. نتيجه گيري : نتايج تحقيق نشان مي دهد بتن داراي نانو سيليس ، بالاترين مقاومت فشاري و بتن داراي سيليكا فيوم كمترين مقدار نفوذ پذيري را دارد ، اگر چه بتن داراي نانو سيليستنها ، عملكرد بهتري نسبت به بتن معمولي و بتن داراي سيليكا فيوم تنها دارد ، اما تركيب نانو سيليس و سيليكا فيوم در بتن ، با درصد بهينه ، نسبت به حالتي كه به تنهايي در بتن مصرف مي شوند ، عملكرد بهتري دارد و اگر به اين تركيب ، سيليكون هم اضافه شود ، با توجه به خاصيت چرب مانند و آبگريزي سيليكون و ريز ساختار يكنواخت و متراكم نانو سيليس و ذرات ميكروسكوپي و چسبنده سيليكافيوم ، مي توان اندازه و مقدار منافذ داخل بتن و نيروي مويينيگي را كاهش داده و بتني با مقاومت فشاري بالا و نفوذپذيري و تراوش پايين ساخت