بررسي دوام بتن خودتراكم حاوي ميكروسيليس در محيط مهاجم كلريدي

بايد اذعان نمود كه توليد بتن خودتراكم (Self-Compacting Concrete)انقلابي در تكنولوژي بتن محسوب ميگردد و با استفاده روزافزون آن در پروژه ها مواجه هستيم . به همين دليل، ارزيابي دوام اين بتن در محيطهاي مخرب، از نكاتي است كه بايد توجه لازم بدان مبذول نمود. سوالات تحقيق: در يك برنامه آزمايشگاهي، به بررسي دوام اين نوع بتن در محيط كلريدي 10 درصد پرداخته شده است. روش تحقيق: جهت كسب خصوصيات خودتراكمي، از فوق روان كننده پلي كربكسيلاتاتري و هوازا استفاده شد و ميكروسيليس با نسبتهاي 5 ، 10 و 15 درصد، نسبت به وزن سيمان اضافه گرديد . در اين تحقيق، آزمايشهاي مقاومت فشاري، مقاومت الكتريكي، پتانسيل نيمپيل، جذب آب و مشاهده عرض ترك روي نمونهها صورت پذيرفت.نتيجه گيري:نتايج حاصله حاكي از اينست كه در سنين 14 و 28 روزه در نمونهها خوردگي آرماتور بوقوع نميپيوندد اما در سن 90 روزه ميزان خوردگي طبق آزمايش پتانسيل نيم پيل كه نسبت به الكترود مرجع مس - سولفات مس انجام شد در بتن شامل 15 درصد ميكروسيليس بيش از ساير بتنها بوده و بيشترين مقاومت الكتريكي نيز مربوط به نمونه داراي 5 درصد ميكروسيليس ميباشد