ارزيابي اثرگذاري دوده سيليسي در بهبود مقاومت و نفوذپذيري بتن با استفاده از نتايج آزمايشهاي آزمايشگاهي

در سال هاي اخير، به طور گسترده اي از بتن با مقاومت بالا در فعاليت هاي عمراني استفاده شده است. وجود اين امر به دليل خواص مكانيكي و دوام مناسب اين گونه بتن ها نسبت به بتن هاي معمولي است. مقاومت بالا با كاهش تخلخل، غير يكنواختي و ترك هاي ريز در بتن بدست مي آيد.
سوالات تحقيق: با توجه به اينكه كاربرد دوده سيليسي در بتنهاي معمولي و توانمند تاثير بسيار مهمي در بالا بردن مقاومت و كاهش نفوذ پذيري دارد،در اين مقاله به بررسي تاثير دوده ي سيليسي بر مقاومت و ميزان نفوذ پذيري بتن و تفاوت هاي رفتاري بين بتن هاي حاوي و همچنين تاثير نسبت هاي مختلف آب به ملات در بتن هاي حاوي دوده دوده ي سيليسي و بتن هاي حاوي ساير مكمل ي سيليس پرداخته شده است.
روش تحقيق: در اين مقاله با طرح اختلاط هايي مختلف و عيارهاي متفاوت سيمان و موادافزودني گوناگون و همچنين نسبت هاي آب به ملات متفاوت در بتن هاي حاوي دوده سيليسي نمونه هايي ساخته شده و مورد آزمايش قرار گرفت و حداكثر مقاومت فشاري نمونه ها در روزهاي مختلف بدست آمده و مورد مقايسه قرار گرفت.
نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه ، استفاده از پوزولان و دوده سيليسي بطور همزمان ، نسبت به استفاده ي تنها از آنها، سبب بهبود بيشتر مقاومت ملات ها مي گرددو از تركيب پوزولان طبيعي و دوده سيليس مي توان براي تهيه ي بتن با مقاومت بالااستفاده نمود . تركيب دوده ي سيليسي در بتن، بهطور قابل توجهي سبب افزايش مقاومت فشاري و كاهش جذب سطحي اوليه ميگردد