آناليز حالات بالقوه خطا (FMEA) در طرح اختلاط بهينه براي كاهش ميزان تراوش با حفظ مقاومت بتن

در اين مقاله سعي بر آن شده تا باكشف و رتبه بندي مشكلات ساختاري و خطاهاي بعضا انساني و جدول بندي آنها توسط روشFMEA احتمال وقوع خطا را يافته و در پايان با ارائه راهكارهايي مناسب ، سعي در كاهش و از بين بردن خطاهاي قابل شناسايي نموده تا بتوان ميزان ريسك پذيري و شكست اين گونه پروژهها را خصوصا در منابع آبي كه داراي هزينه هاي هنگفت و اهميت بالايي هستند،كاهش داد. سوالات تحقيق : در طرح اختلاط بتنهاي ناتراوا و روشهاي علمي و به روز، ميزان بازدهي و همچنين خطاهاي اينگونه پروژهها كه گاهي همراه با هزينه هاي سنگين و گاهي جاني همراه است كاهش يافته و موجب افزايش بهره وري و كاهش زمان شود. روش تحقيق: رايج ترين مسائل موجود در هنگام طرح اختلاط عبارت است از ميزان آب به سيمان، نوع سيمان، تاريخ مصالح مصرفي ، نوع مواد افزودني ، نوع و ميزان سنگدانه هاي به كار رفته ، نوع و زمان مخلوط كردن مصالح ، ويبره كردن مناسب ،محيط مناسب عمل آوري و... ميباشند. كه سعي بر آن شده تا با روشFMEA اين مشكلات به بهينه ترين حالت مرتفع گردد.