ارزيابي فني استفاده از نخاله هاي ساختماني تثبيت شده در لايه هاي روسازي

امروزه الودگي محيط زيست يكي از نگراني هاي مهم مي باشد. با گذشت زمان، بر جمعيت دنيا بيش از پيش افزوده مي شود و نيازهاي انسان نيز هر روز گسترده تر و بيشتر مي گردد. با اين روند رو به گسترش، از يك سو به مواد اوليه جديد جهت برآروده ساختن اين نيازها محتاجيم و از سوي ديگر به دفع مواد زائد در محيط زيست نيازمنديم. يكي از مهمترين آلوده كننده هاي محيط زيست نخاله هاي ساختماني است كه در تمامي شهرها، هر ساله مقادير قابل توجهي از آن توليد و دپو مي شود. از طرف ديگر، كمبود مصالح مناسب براي اجراي پروژه هاي عمراني نيز يكي از مشكلاتي است كه مهندسين در بعضي از مناطق با آن درگير هستند. استفاده از نخاله هاي ساختماني در اين پروژه ها هم از نظر اقتصادي و هم از نظر زيست محيطي داراي اهميت مي باشد. آمارهاي موجود از تركيب نخاله هاي ساختماني شهرهاي بزرگ نشان ميدهد كه آجر و بتن، دو ماده اصلي تشكيل دهنده نخاله هاي ساختماني هستند. اين مقاله به نتايج مطالعات آزمايشگاهي براي بررسي فني و اقتصادي استفاده از نخاله هاي ساختماني در لايه هاي روسازي راه مي پردازد. نخاله هاي آجر و بتن خرد و دانه بندي شده و در درصدهاي حجمي مختلف با هم و با درصدهاي مختلفي از سيمان تثبيت شده و تحت آزمايش تراكم، رطوبت بهينه براي همه تركيبها بدست آمده و آزمايش فشاري بر روي نمونه ها انجام گرفته شد. نتايج آزمايش ها نشان مي دهد كه با افزايش درصد سيمان، وزن مخصوص خشك و رطوبت بهينه روند افزايشي دارد، اما مقاومت فشاري نمونه ها با افزايش مقدار سيمان تا 9 درصد بيشتر شده و براي درصد سيمان بالاتر از اين مقدار كاهش مي يابد.