گذري درفضاي ايراني ازگذشته تا به امروز

خانه محلي سيال و روان است كه جهت استراحت و به دست آوردن ارامش طراحي شده است خانه هاي سنتي داراي مفاهيم خاصي هستند مفاهيمي چون انعطاف پذيري داشتن تنوع حريم خصوصي خانواده كه با بكاربردن اين مفاهيم ميتوان خوانايي رادرخانه هاي سنتي مشاهده كرد عدم توجه به انسان و نيازهايش و طراحي نامناسب براي انسان باعث بروز معضلاتي همچون عدم ارامش مشكلات عاطفي خانوادگي و كمبود احساس تعلق فضايي ميش ود اين مقاله سعي دارد با بررسي معماري خانه هاي سنتي ايران ضمن تاكيد برخوانايي و كيفيت فضايي آنها به مقايسه باخانه هاي معاصر پرداخته تا بتوان درجهت پيشبرد تزريق اين مفاهيم فراموش شده درخانه هاي كم معني معاصر گامي موثر برداشت