تحليل قابليت اعتماد سازه ها بر اساس روشهاي نمونه برداري با اهميت و ابر مكعب لاتيني

تئوري قابليت اعتماد علمي است كه به بررسي ميزان احتمال خرابي يك سازه ناشي از عدم قطعيت پارامترهاي طراحي پرداخته و به منظور بيان ميزان ايمني يك سيستم، از شاخصي به نام شاخص قابليت اعتماد استفاده مي نمايد. در تحليل و طراحي سازه ها، قابليت اعتماد، به صورت احتمالاينكه معيارهاي سازه ( معيار تغيير شكل، پيچش، برش، خمش)، از حد مشخصي در يك بازه زماني مشخص (طول عمر سازه) تجاوز نكند، تعريفمي شود. روش شبيه سازي مونت كارلو در تحليل قابليت اعتماد سازه ها بسيار زمان بر مي باشد، در اين مقاله براي رفع اين مشكل به بررسي روشهاي كاهش واريانس از جمله روشهاي نمونه برداري با اهميت و ابر مكعب لاتيني با استفاده از برنامه مطلب پرداخته و در نهايت با ارائه مثالهايي كارايي اين دو روش را با هم مقايسه نموده ايم. در پايان مقاله به اين نتيجه رسيديم كه هر دو روش كاهش واريانس نمونه برداري ابر مكعب لاتينيو با اهميت، مي توانند در توابع عملكرد با درجات آزادي بالا، بسيار كارآمد باشند. در ضمن با مقايسه اين دو روش، مي توان به كارايي بالاتر روش ابر مكعب لاتيني كه با كاهش بيشتر داده ها، مي تواند علاوه بر كاهش خطا، زمان تحليل را نيز كاهش دهد، دست يافت