ضرورت بازنگري در طراحي و برنامه بهره برداري از سازه هاي آبي موجود براساس آمار بلند مدت ايستگاههاي هيدرومتري مطالعه موردي سد تنگوئيه سيرجان

ميزان آب قابل تنظيم از سد مخزني جيرفت از سال 0731 و سد تنگوئيه سيرجان از سال 0731 بعد از شروع بهره برداري با اهداف اوليه طراحي تفاوت دارد. بررسي ها نشان مي دهد در سال هاي اخير به دليل رشد فزاينده بهره برداري از منابع آب سطحي و زيرزميني و همچنين شرايط اقليمي حاكم ، آبدهي رودخانه ها نسبت به شرايط درازمدت كاهش داشته است. جهت طراحي سد مخزني تنگوئيه سيرجان، آورد رودخانه 32/9 ميليون متر مكعب تعيين گرديده است. اما در دوران بهره برداري به 9/43 ميليون متر مكعب كاهش يافته است. در حالي كه ميزان كاهش بارش در دوره بهره برداري فقط8/9درصد بوده كه با كاهش حجم ورودي به ميزان71/3درصد، تفاوت چشمگير است. اين كاهش آبدهي متأثر از برداشت و مصرف در سطح حوضه آبريز بوده و وضعيت فعلي آبدهي ها ،تثبيت شده و برگشت به شرايط متوسط درازمدت، متصور نخواهد بود