پاسخ لرزهاي ساختمانهاي بتن آرمه با سيستم قاب خمشي تحت اثر زمين لرزه هاي حوزه نزديك حاوي اثر پرتابي

در نزديكي يك گسل فعال، حركات زمين اساسا متأثر از مكانيزم گسلش، راستاي انتشار گسلش نسبت به ساختگاه و تغييرشكل استاتيكي سطح زمين مرتبط با اثرات پرتابي است. اين نتايج نزديكي به منبع توليد زلزله سبب ميگردد بيشتر انرژي زلزله ناشي از گسيختگي به صورت يك پالس پريود بلند به سازه برسد. اين نوع از حركات زمين نيازهاي لرزهاي زيادي توليد نموده به گونه اي كه سازه را مجبور مينمايند اين انرژي ورودي را با تغييرمكانهاي نسبتابزرگي تلف نمايند. برخلاف مشاهدات بعد از زلزله، آييننامههاي طراحي لرزهاي موجود كه بر اساس نظريههاي طيف پاسخ، زلزله طراحي را مشخص مينمايند، موضع مشخصي در خصوص حركات زمين حوزه نزديك ندارند. اگرچه برخي از آيين نامه ها پارامترهايي را جهت بزرگنمايي طيف طراحي الاستيك معرفي نمودند، اما مؤثر بودن اين ضرايب بزرگنمايي ثابت در تعيين سطوح شكلپذيري مناسب براي سازهها و مؤلفههاي سازهاي مستقر درنزديكي نواحي گسلي قطعي نبوده و جاي سؤال دارد. لذا، هدف از اين مقاله، تعيين پاسخ ساختمانهاي بتن آرمه موجود به حركات زمين حوزه نزديكاست. بدين منظور اثرات ركوردهاي حوزه نزديك گروهي از زلزلههاي حوزه نزديك حاوي اثر پرتابي بر پاسخ سازهاي ساختمانهاي بتن آرمه مورد بحث و بررسي قرار مي گيرد. اين ركوردها در تحليلهاي تاريخچه زماني غيرخطي مورد استفاده قرار گرفته و نتايج آنها با پاسخ ساختمانها به حركات زمين حوزه دور مقايسه ميشوند. مقايسهاي در سطح نيازهاي مؤلفهاي، نيازهاي طبقهاي و نيازهاي كلي سيستم براي انواع مختلف حركات زمين ارائه ميشود