بررسي و تحليل رفتار غيرخطي ايستايي در سازههاي بتني

اخيرا تحليل بارافزون (pushover) بعنوان ابزاري مناسب در طراحي و ارزيابي سازهها قرار گرفته است. كارآيي اين روش به ويژه در مقايسه با تحليلهاي خطي، مربوط به دقت خوب آن در پيشبيني رفتار لرزهاي سازههايي است كه مود اول ارتعاش حاكم بر رفتار آنها ميباشد. در اين تحقيق به بررسي تحليل غيرخطي ايستايي در سازههاي بتني با توجه به نتايج ديگر محققان پرداخته مي شود كه با استفاده از آن ميتوان محدوديتهاي ذاتي روش را به حداقل رساند.يكي از بارزترين اين محدوديتها در روش بارافزون ناتواني آن در مدلسازي تغييرات مشخصههاي ارتعاشي سازه در طول جريان تحليل غيرخطي مي- باشد، كه اين تغييرات بويژه در سازههاي بلند با پريود طولاني و يا سازههايي كه در آنها مكانيزمهاي محلي حادث ميشود بيشتر به چشم ميخورد. اين روش پيشنهادي با سودجستن از مشخصههاي مودي سازه در سطوح مختلف رفتار غيرخطي توزيع نيروهاي جانبي را در ارتفاع سازه به هنگام ميكند. در اين مقاله با طراحي ساختمانهاي بتني با ارتفاعهاي مختلف براساس آييننامه بتن ايران )آبا( به بررسي رفتار لرزهاي اينگونه ساختمانها و مقايسه آنها با رفتار ديناميكي غيرخطي با توجه به نتايج ديگر محققين پرداخته شده است.