بررسي عددي و آزمايشگاهي ظرفيت باربري پي هاي مستقر بر خاك رسي مسلح شده با ژئوسنتتيكها با روش اصطكاك موثر

بطور كلي افزايش ظرفيت باربري پي ها يكي از اساسي ترين دغدغه هاي مهندسين ژئوتكنيك در بارگذاري بر روي خاكهاي سست بشمار مي رود. به اين منظور روشهاي متعددي جهت افزايش ظرفيت باربري پي پيشنهاد شده است كه استفاده از ژئوسنتتيكها يكي از اين موارد مي باشد. قرار دادن ژئوسنتتيكها در خاك، باعث مي شود تنش از خاك به مسلح كننده منتقل شده و بخشي از باربري خاك بوسيله اصطكاك بين مسلح كننده و يا مقاومت آن تحمل شود.يكي از دلايل نبود باربري كافي رس ها نداشتن اصطكاك كافي بين ذرات اين نوع خاك است. در صورت عدم وجود سطح اتصال و تماس كافي بين خاكو ژئوسنتتيكها ، خاكهايي مانند خاكهاي رسي به خوبي قادر به انتقال تنش از خاك به مسلح كننده نمي باشند. دليل اين مساله اين است كه گسيختگي در سطح تماس قبل از رسيدن به مقاومت نهايي مسلح كننده اتفاق خواهد افتاد. در اين مقاله براي بهبود عملكرد انتقال تنش از خاك رس به مسلح كننده از روش نويني براي تامين اصطكاك كافي استفاده شده است. در اين تحقيق تاثير لايه نازك ماسه اي در اطراف مسلح كننده در خاك رس بر خصوصيات مقاومتي رس وبهبود عملكرد مسلح كننده مطالعه شده است . به اين منظور از مدل آزمايشگاهي كوچك مقياس و مدل عددي با استفاده از نرم افزار PLAXIS 2Dپارامترهايي نظير ضخامت لايه ماسه اي و محل قرار گيري آن در زير پي نواري واقع بر خاك رسي خشك مسلح شده با ژئوگريد استفاده شده است. نتايجحاصله نشان مي دهد كه مدل عددي و آزمايشگاهي تطابق بسيار قابل قبولي دارد همچنين اين نتايج نشان مي دهد كه جهت حصول بيشترين ظرفيت باربري ضخامت لايه خاك دانه اي كه مسلح كننده را در بر گرفته است محدود بوده و در پي هاي نواري زماني رخ مي دهد كه ضخامت لايه ماسه اي نصف عرض پي باشد.