بررسي آزمايشگاهي ظرفيت باربري پي هاي نواري متكي بر خاك ماسه اي مسلح شده با ژئوتكستايل

امروزه مشكل كمبود زمين در مناطق شهري ضرورت استفاده از زمين هايي با خاكهاي سست را مطرح ساخته است. حل مشكلات پي سازي درزمين هاي سست با شرايط ژئوتكنيكي نامناسب نظير مصالح خاكريزي شده، خاكهاي رمبنده و ماسه هاي سست و ... با يكي از روش هاي طراحي ومقاوم كردن سازه، جابجايي مصالح و جايگزين كردن آنها انجام مي گيرد لكن به دليل هزينه هاي بالاي اين روش ها، بهسازي و تسليح خاك بااستفاده از ژئوسنتتيك ها به دليل ضعف خاك در كشش به عنوان فني موثر و قابل اعتماد براي افزايش مقاومت و پايداري توده خاك بخصوص در تثبيت لايه هاي موجود در زير پي هاي سطحي مورد استفاده قرار مي گيرد. با قرارگيري ژئوسنتتيك ها تنش هاي داخلي ناشي از بار خارجي باعث ايجاد نيروي اصطكاكي بين خاك و مسلح كننده شده و در نتيجه تنش ها از طريق اين عامل منتقل مي گردد. خاك و مصالح تسليح كننده در برابرتغيير شكل هاي جانبي مقاومت مي كند و موجب افزايش باربري خاك مي گردد. يكي از انواع ژئوسنتتيك ها، ژئوتكستايل ها مي باشند. ژئوتكستايل ها لايه هاي نازك نفوذ پذير و قابل انعطاف هستند كه علاوه بر فساد ناپذير بودن داراي كاربرد هاي فراواني از جمله زهكشي و فيلتر كردن و جداسازي و تسليح خاك مي باشند. در اين تحقيق ژئوتكستايل به صورت افقي در زير پي قرار داده شده و بهينه ترين حالت از نظر فاصله از پي سطحي و عرض مسلح كننده براي بدست آوردن بيشترين ظرفيت باربري مورد بررسي قرار مي گيرد. به منظور انجام اين تحقيق از يك دستگاه بارگذاري استفاده شده است. نتايج حاصل از اين مدل كوچك مقياس نشان مي دهد بهينه ترين حالت براي استفاده از ژئوتكستايل در زير پي نواري زماني است كه فاصله مسلح كننده از پي به اندازه نصف عرض پي باشد.