توزيع مناسب بار زلزله در طراحي لرز هاي قابهاي فولادي

در روشهاي متعارف آيي ننام هاي، نحوه توزيع بار جانبي در ارتفاع سازه معمولا با استفاده از پاسخ ديناميكي خطي تعيين م يشود. اين در حالي است كه سازه در حين وقوع زلزل ههاي قوي، جابجاي يهاي غير خطي بزرگي خواهد داد و پاسخ خطي نشان دهنده رفتار يك سازه واقعي در زلزله نخواهد بود، بنابراين استفاده از الگوي بار جانبي پيشنهاد شده در اين آيي ننام هها اصولا فاقد يك بنيان منطقي بوده و بكارگيري آن متضمن استفاده بهينه از مصالح به كار رفته در طراحي سازه نم يباشد. در اين مقاله يك نظريه نو ارائه شده كه در آن براي اولين بار، بارگذاري لرزه اي و توزيع نيروي زلزله بر يك پايه منطقي استوار گرديده و نشان داده شده است كه م يتوان الگوي توزيع نيروي زلزله را به گونه اي انتخاب نمود كه سازه در زلزله كمترين ميزان خرابي را متحمل گردد. در اين مقاله همچنين نشان داده مي شود كه براي هر قاب بادبندي شده زير اثر يك زلزله معلوم، يك الگوي بارگذاري جانبي منحصر بفرد و خاص وجود دارد كه استفاده از آن منجر به ايجاد كمترين خرابي درسازه مورد نظر نسبت به سازه مشابه هم وزن ولي طراحي شده با هر الگوي بارگذاري ديگرخواهد شد. براي رسيدن به چنين الگويي از شبيه سازي قاب اصلي با سازه برشي استفاده شده، به كمك تحلي لهاي مكرر بر روي سازه برشي معادل الگوي توزيع مقاومت بهينه براي طراحي قاب اصلي با دقت مناسبي تخمين زده م يشود