بررسي صلبيت و مقاومت اتصالات خورجيني

در اين مقاله قسمتي از نتايج حاصل از يك مطالعه در خصوص روشهاي تحليل و تقويت اتصالات خورجيني ارائه مي گردد. در اين مقاله مطالعه اتصال خورجيني بروش اجزاي محدود مدلسازي شده و با انجام تحليل غيرخطي، رفتار اتصال ساده و تقويت شده بررسي شده است. در تحليلهاي انجام شده ضمن تحليل توزيع تنش و تغيير مكان و شناسايي نقاط تمركز تنش مستعد براي تردشكني، منحني لنگر-چرخش اتصال محاسبه و ترسيم گرديده و مدلي براي رفتار غير خطي اتصال پيشنهاد شده است. كه در بين اين پارامترهايي همچون سختي اوليه، لنگر نهايي، لنگرترك خوردگي و ضرايب تمركز تنش اتصال ارزيابي شده اند بررسي هاي انجام شده نشان مي دهد كه اتصال خورجيني بر خلاف تصور معمول داراي صليب بالايي بوده و در سازه تقريبا همانند يك اتصال صلب عمل مي نمايد و قادر است كه لنگرهاي بزرگي را در هنگام زلزله جذب نمايد ولي به علت هندسه نامناسب و شكل خاص جوشها اين لنگرها باعث ايجاد تمركز تنشهاي بالايي در محل جوش نبشي ها به ستون مي شود كه نتيجه آن ترك خوردگي جوشها است لذا اتصال خورجيني بدليل كمبود مقاوما لازم در مقابل شكل پذيري كم خود دچار شكست ترد و از دست رفتن تكيه گاه قائم سقفها مي شود.