اثر ساختگاه بر بزرگنمايي زلزله بر خاك رسي گروه 4 آيين نامه 2800 ايران

اثر ساختگاه در طراحى سازه هاى مقاوم در برابر زلزله يكى از مهمترين پارامترهاى مطرح شده در تمام آيين نامه هاى دنيا مى باشد. نقش مهم اثر ساختگاه در شدت زلزله و تأثير آن بر خرابيهاى ناشى از زلزله، بعد از زلزله هاى بزرگى چون زلزله ١٩٧٠ گديز تركيه، زلزله ١٩٧١ سانفرناندو،زلزله ١٩٨٥ مكزيكوسيتى و زلزله ١٩٨٩ لوماپريتا و ازميت ١٩٩٩ بيش از پيش هويدا شد.[ محدوديت هاى فاكتور ساختگاه در اكثر آيين نامه هاى زلزله و از جمله آيين نامه ٢٨٠٠ ايران به صورت خلاصه به شرح زير مى باشد ضرايب كنونى ساختگاه بزرگنمايى در زلزله با پريودهايى كوتاه را جوابگو نيستند.ضريب كنونى ساختگاه ، پاسخ غير خطى ساختگاه ، به خصوص در خاكهاى رسى نرم ، را در داده هاى متفاوت حركت ورودى در نظرنگرفته است.پارامترهاى مهم خاك نرم شامل سرعت موج برشى، ضخامت پروفيل، ميزان خميرى خاك و مقاومت تك محورى خاك نرم تا كنون تنها در آيين نامه هاى NEHRP 94 , UBC 97 مطرح بوده است . درصد زيادى ازآيين نامه ٢٨٠٠ ايران برداشت از نسخه ١٩٩٤ UBCمى باشد تجديد نظر و تحقيقات بيشتر مى تواند انتخاب نوع سا ختگاه براى طراحان ساده تر كند. در اين خصوص نگرش ويژه به آيين نامه هاى ديگر كشورها لازم به نظر مى رسد.در سالهاى اخير تجديد نظر كلى در آيين نامه آمريكا ، اكثر كشورهاى زلزله خيز را بر آن داشت تا نگرشى جديد به اثر ساختگاه در تعيين برش پايه طراحى داشته باشند در اين راستا در اين تحقيق سعى برآن بوده است با تحليل غير خطى لايه خاك رسى نرم با استفاده از برنامه NERA .طيف پاسخ مناسبى براى اين گروه خاكها به دست آيد.