طراحي بهينه قابهاي فولادي بر پايه عملكرد لرزه اي

در روشهاي متعارف آيين نامه اي، نحوه توزيع بار جانبي در ارتفاع سازه معمولا با استفاده از پاسخ ديناميكي خطي تعيين مي شود. اين در حالي است كه سازه در حين وقوع زلزله هاي قوي جابجايي هاي غيرخطي بزرگي خواهد داد و پاسخ خطي نشان دهنده رفتار يك سازه واقعي در زلزله نخواهد بود، بنابراين استفاده از الگوي بارجانبي پيشنهاد شده در آيين نامه ها اصولا فاقد يك بنيان منطقي بوده و بكارگيري آن تضمين استفاده بهينه از مصالح به كار رفته در طراحي سازه نمي باشد. در اين مقاله يك نظريه نو ارائه شده كه در آن براي بارگذاري لرزه اي و توزيع نيروي زلزله بر يك پايه منطقي استوار گرديده و نشان داده شده است كه مي توان الگوي توزيع نيروي زلزله را به گونه اي انتخاب نمود كه سازه در زلزله كمترين ميزان خرابي را متحمل گردد.